Theoretica

Er bestaat wat onenigheid over de geldigheid van mijn Nederlandse rijbewijs alhier. Hoewel mijn internationale rijbewijs aangeeft nog zeker 7 maanden zijn functie te kunnen vervullen, zou het ook wel eens al verlopen kunnen zijn. En in dat geval moet ik een Braziliaans examen gaan afleggen. Het praktijkexamen lijkt me niet zo'n probleem, ik zag vanmorgen nog een leswagen achteruit de hoek om gaan op een drukke 3-baansweg: anything goes. Het is de theorie die me zorgen baart. Welke regels zouden er schuil kunnen gaan achter het soms absurde rijgedrag van de Cariocas? Ik stel me de volgende vragen voor:
1. U zet uw voertuig stil op deze kruising. Mag dat?
2. U staat extreem rechts voorgesorteerd bij het kruispunt van 2 4-baans wegen. Mag u linksaf slaan?
3. Het stoplicht voor u staat op rood. Mag u doorrijden?
Inkoppertjes natuurlijk, zeker als je 'mag' vervangt voor 'kan'. Moeilijker wordt het bij de open vragen:
4. Voor u staat een bus die zijn rechter knipperlicht aanheeft. Waar zal hij heengaan?
5. U duwt uw handkar door de tunnel zonder licht tegen het verkeer in. Welke baan gebruikt u?
Ik ben bang dat ik niet kan ontkomen aan mijn eerste gevalletje omkoping.>

Florerende fauna

En ik was nog zo van plan dit onderwerp te mijden. Het doet zo plat aan. Maar springt tegelijkertijd ook zo in het oog. Er lijkt wat aan de hand te zijn met Braziliës borsten. Een recent onderzoek toonde aan dat ze gemiddeld in 10 jaar tijd met een volle cup-maat gegroeid zijn. Natuurlijk wordt er hier en daar wat aan gesleuteld, maar het grootste deel van de bevolking kan zich zulke uitspattingen heel niet veroorloven. Voeding? Evolutie? Ik denk het niet. Volgens mij is het een juiste combinatie van warmte, zonlicht en aandacht. En aan al dat ontbreekt het hier in Rio allerminst, vooral in de zomer. En van het 1 komt logischerwijs het ander. De warmte nodigt uit tot het dragen van zeer laag uitgesneden shirts. Door het en-masse gebruiken van push-up BHs en andere geraffineerde constructies wordt daarbij het nodige zonlicht verschaft. En dit leidt onvermijdelijk tot enorme hoeveelheden aandacht. Ik moet daarbij ook aanmerken dat de Braziliaanse man niet tot de subtielsten gerekend kan worden. Zo heet een shirt of jurk zonder schouderbandjes hier tomara que caia (hopelijk valt het). Het is nu eenmaal beyond our control. We zijn gebiologeerd. En dat is allemaal de schuld van Darwin. Of Freud. Morgen begint de herfst weer en dan schijnt het straatbeeld weer te gaan veranderen. Ik hoop op een lange Indian Summer.

Tand om Tand

Wat doe je als je tijdens een overval op een concurrerende favela (zie post: Rocinha) 9 geweren kwijtraakt en geen geld hebt om nieuwe te kopen? Door de aanhoudende gewelddadigheden rond de favela's durft niemand daar nog zijn drugs te halen. En vallen de inkomsten tegen. De laatste jaren wordt het leger in toenemende mate gezien als tandeloze tijger, dus waarom niet nog wat tanden trekken, moet drugsbaron 'Dão' van Morro da Providência gedacht hebben. De buit was precies 9 geweren, plus een pistool. Deze laatste was afkomstig van een soldaat die zich nu met genoemde tijger kan vereenzelvigen en dit viel in verkeerde aarde bij het leger. En dus worden op dit moment 9 morro's (in Rio staat op bijna elke berg een favela) bezet door een legermacht van 1600 man. En dat raakt me persoonlijk. Zo heb ik er vrijdag bijvoorbeeld 2 uur over gedaan om thuis te komen omdat tanks de weg versperden. En vandaag liep er een kilometer lang, geel politielint langs 'mijn' zwarte markt. Zouden ze daar nog meer verkopen dan fietssloten en illegale CDs?

Update: De sluiting van de 'Uruguaiana' markt bleek een actie tegen piraterij...

Rio verkeert

Nou is het natuurlijk altijd makkelijk om kritiek te hebben op de probleempjes van een land in ontwikkeling, maar daar moet natuurlijk ook wel eens wat positiefs tegenover gezet worden. Bijvoorbeeld autorijden. Waar het begrip 'heilige koe' in Nederland een neus heeft die niet misstaat in Madam Tussaud, is er hier nog echt respect voor de auto en zijn mobilist. Voetgangers durven niet over te steken bij groen licht en als ik 's morgens de parkeergarage inrijd, duikt aan alle kanten angstig voetvolk opzij. Wat een verademing! Ook de politieagent riskeert gewillig zijn veige lijf door op het zebrapad (ja, ze bestaan wel) heftig fluitend het verkeer door het rode licht te begeleiden. Natuurlijk zijn er ook revolutionairs die de strijd aangaan met het gemotoriseerd verkeer. Overbekend zijn inmiddels de straatkinderen die bij rood licht voor je auto gaan staan en een jongleershow met minimaal 5 ballen te houden, geblinddoekt. Maar het mooiste voorbeeld was de fietser die met volle snelheid op een volle Avenida Atlântica tegen het verkeer in langs me heen slalomde. Kudoos!

And the winner is...

Alea jacta est. Na een oersaaie stemprocedure met juryleden die alleen cijfers tussen 9.6 en 10 geven is er een winnaar gekozen voor het Carnaval 2006 in Rio. Ik ben nog niet zo ver dat ik hier al enige waarde aan kan hechten, maar mijn liefde voor het Carnaval is langzaam aan het aanwakkeren. En nee, niet alleen omdat het een week feesten is met veel bier en blote vrouwen. Net als geluk en in tegenstelling tot geld ligt het ware Carnaval voor mij op straat. De desfile in het Sambódromo is superindrukwekkend. Eigenlijk kan je hier 3 groepen onderscheiden. De toeristen op de tribunes, de rich and shameless op de camarotes en het volk doet waar Andre van Duin in '75 al over zong. De boodschap: meedoen is belangrijker dan winnen. Agnita had dat niet helemaal begrepen en danste 'haar' club Estacio de Sa naar de overwinning, zodat ze promoveerden naar de eredivisie van het Carnaval. Toch een beetje streberig...