Lof der Verzotheid

And now for something completely different. Om de lezers van mijn soms wat elegische stukjes een genuanceerder beeld van mijn gastland te geven, volgt hier een opsomming van de 10 geweldigste dingen van Brazilië (in willekeurige volgorde). Rob mag dit stukje skippen.

1. Het is hier echt ontstellend mooi. Rio is 1 van de mooiste steden ter wereld met haar bergen, subtropische bossen, koloniale verleden en een kustlijn waar Slartibartfast jaloers op zou zijn. Volg die kustlijn naar boven en je komt in Búzios, zeg maar het lokale St. Tropez. Volg de kustlijn naar beneden en je komt in Angrá, zeg maar de Biesbosch maar dan met 365 tropische eilanden in een lichtblauwe zee.

2. Eten. Het eten is hier zó goed dat er zowel 's middags als 's avonds een warme maaltijd voorgeschoteld wordt. Met een toetje natuurlijk. Ik ken persoonlijk inmiddels al een 30-tal goede restaurants in het centrum van Rio. Het aantal favoriete toetjes begint ook in die buurt te komen.

3. Drinken. They drink an awful lot of coffee in Brazil. Nu weet ik ook waarom. De koffie is 2x zo sterk als in Holland en ze hebben er ook iets bijzonders aan meegegeven, smaak. En aan een doorstart in Brazilië hoeft Juice Only niet te denken. Op elke hoek van de straat krijg je voor 70 eurocent een vers glas van 1 van de zeker 50 tropische vruchten die je praktisch al wandelend uit de bomen kan plukken.

4. Een van mijn favoriete concepten is de entrega. Dat betekent dat je zo'n beetje alles per telefoon kan laten bezorgen van supermarkten, drogisten, videotheken enz. DVD's worden ook weer opgehaald, gratis. Dit is 1 van de voordelen van lage-lonen landen. Je went eraan.

5. Dicht daaraan gerelateerd is de enorme kwantiteit aan service die je voorgeschoteld krijgt. Deuren worden voor me opengehouden, boodschappen worden ingepakt, mijn vuilnis heb ik nog nooit zelf weggegooid, self-service benzinestations bestaat hier niet en elke week wordt mijn auto van binnen en van buiten gewassen. De kwaliteit van de service laat weleens wat te wensen over, maar hoewel ik niet precies weet wat een kniesoor is: alleen die let daarop.

6. Bossa Nova, Musica Popular Brasileira, Samba. Vinicius de Moraes, Tom Jobim, Astrud Gilberto, João Gilberto, Bebel Gilberto, Chico Buarque de Hollanda, Milton Nascimento, Toquinho, Stan Getz... *zucht*

7. Geloof het of niet, maar ik heb hier nog niet 1 vorm van agressie meegemaakt. Geen vechtpartij, geen schreeuwende zwervers, geen hanggroepen, geen kaalkopjes, nog geen vervelende blik in het voorbijgaan. Volledig los daarvan heb ik hier nog geen hoofddoekje weten te spotten, ondanks de grote Arabische gemeenschap in deze stad. Die 6.600 moorden vorig jaar in de staat Rio de Janeiro schaar ik overigens niet onder het kopje meegemaakte agressie.

8. De Empregada. Als je hebt over service en lage lonen mag de vaste hulp in huis niet op deze lijst ontbreken. Ze komt 3 volle dagen per week, houdt het hele huis schoon, doet de was, strijkt, let af en toe op de kleine, doet boodschappen en... ze kookt! Ze is haar carrière als professionele kok net misgelopen, en botviert haar kookkunsten nu op ons, gewillige slachtoffers.

9. Misschien wel de grootste inkopper: het weer. Veel zon, weinig wind en weinig regen. En als het waait, is het lekker. Zelfs als het regent is het lekker. Het regenseizoen is net achter de rug, en buiten wat overstrominkjes heb ik er nauwelijks iets van gemerkt. Toegegeven, de winter moet nog komen, maar met een gemiddelde dagtemperatuur van 20 graden kan ik die ook wel hebben.

10. Als ik dan toch ergens moet eindigen, waarom dan ook niet bij het strand? Dat doe ik tenslotte met elke week. Bijna elk strand in Rio is mooi, maar Leblon is toch bijzonder. In het noorden Corcovado, in het westen os Dois Irmãos, in het zuiden de Atlantische oceaan met de Arquipélago das Cagarras en in het oosten Ipanema en surfer's spot Arpoador. Vul deze uitzichten aan met die op de mooie mensen op het strand zelf, het warme en vaak schone water en alle activiteiten op en om het strand en je begint een goed idee te krijgen. Vem pra cá!

Hausse

Smeltende ijskappen, tropische cyclonen, massale mussensterfte, cholera uitbraken en andere ongemakken: allemaal mogelijke symptomen van het broeikaseffect. Wat doe je eraan? Simpel: ontvluchten. Ten zuiden van de Verenigde Staten ligt een eiland ter grootte van Europa waar de vogels nog lustig vliegen, de waterspiegel zo'n vaart niet loopt en er in tijden van Cholera tenminste nog Liefde is. Maar de duivel zou zichzelf niet zijn als je hem niet ook hier op de staart kon trappen. En dus hebben we nu ons eigen eco-verzetje: de waterhoos. Op zich een onschuldig fenomeen, in populariteit geen schaduw van o Fenômeno. Toch worden ze, net als Ronaldo, steeds vaker in Rio gesignaleerd en nemen ze ook in omvang toe. Onder surfers gaan verhalen de ronde dat 1 van hen opgezogen en 10-tallen meters verder weer uitgespuugd werd, om daar vervolgens zijn ride weer te kunnen vervolgen. Dat laatste kunnen we vast met een druppeltje zout nemen, maar feit blijft dat we deze slurven zelf ook al gesignaleerd hebben voor het strand van Leblon. Dat moet je die ecologen dan toch wel weer meegeven. Het broeikaseffect zuigt.

Tranquilo

Ok, dit duurde wel heel erg lang. Maar in mijn verweer, ik heb nu ook een baan waarbij er van me verwacht wordt dat ik daadwerkelijk iets gedaan heb aan het eind van de dag, dus lanterfanterend blogs zitten schrijven tijdens werktijd zit er niet meer in. En dan blijft er niet veel tijd meer over. Daarnaast moet ik me natuurlijk ook aanpassen aan de lokale gebruiken, integreren, verdonken. Daar zijn ze hier al heel ver in. En het toverwoord is Bureaucratie. Een paar voorbeelden. Eind januari kochten we een auto, die nu inmiddels 2 weken op onze naam staat. Begin December namen we 2 telefoonlijnen bij Telemar. Deze zijn nu in totaal 3 weken bruikbaar geweest, 1 lijn is zelfs al 2 keer afgesloten. Niemand kan hiervan de reden opgeven, alle rekeningen zijn tijdig betaald. Op 1 lijn kunnen we nu gebeld worden. Maar het beste voorbeeld wordt wel verschaft door ABN/AMRO, dat zich met Banco Real dusdanig verdonkt heeft, dat het mij in 4 maanden nog niet is gelukt een bankrekening te openen. En weet je wat? Het doet me niets. Tranquilo. Mission Accomplished. Zuig daar maar eens een punt aan, Rita.